Kategoria z dziećmi kreatywnie

O emocjach ukrytych w magicznym słoiku

piątek, 10 lipca 2020 Brak komentarzy czytania Wieczór z książką, z dziećmi kreatywnie

„Magiczny słoik” to opowieść o tym, że wszystko jest w życiu ważne. A po deszczu zawsze wychodzi słońce.

Maciek idzie do nowej szkoły. Ogarnia go smutek i cały czas czuje nad sobą deszczową chmurę. Kap, kap, kap. Najchętniej cofnąłby czas i wrócił do swojej dawnej szkoły i spotkał się z dawnymi kolegami.

Malina wciąż się uśmiecha i próbuje przegonić chmury piętrzące się nad głową Maćka. Nie jest to jednak proste zadanie. Mimo wielu prób, nie udaje jej się wywołać uśmiechu na twarzy chłopca. Dzięki wsparciu nauczyciela i rodziców wpada na wspaniały pomysł. Dziewczynka próbuje przekazać chłopcu, że wszystkie emocje są dobre i potrzebne w życiu. Jest czas na smutek i czas na radość.

W szkolnym ogródku warzywnym Maćka uwagę na chwilę przykuwa tabliczka z napisem „Przyjaźń jest jak roślina. Gdy o nią dbasz, kwitnie”. Jednakże nie wzbudza ona w chłopcu większego zainteresowania. Cały czas wspomina dawnych przyjaciół. Dziewczynka okazuje się być cierpliwą ogrodniczką.

W opowieści dominują 2 przeciwstawne emocje: radość, których uosobieniem jest Malina oraz smutek, z którym utożsamia się Maciek. „Krople deszczu i łzy . Jedne i drugie się ważne”. Każdy czasami czuje się smutny i każdy ma prawo, by się popłakać. Tak, jak po deszczu wychodzi słońce, tak po łzach przychodzi radość. Na wszystko potrzeba czasu.

Nie tylko dla młodszych czytelników.

lena

Sophie Anderson „Dom na kurzych łapach” magiczna książka dla młodego czytelnika

środa, 10 czerwca 2020 Brak komentarzy czytania Wieczór z książką, z dziećmi kreatywnie

Magia rządzi się swoimi prawami. Wkraczając w jej świat pozostaje się w nim do samego końca. Bez względu na konsekwencje, bez względu na wiek. Choć przyjemnie znów móc się zatopić w fantastycznym świecie, to „Dom na kurzych łapach” przeznaczony jest raczej dla nastolatków.

Rozczytując się w powieści, chciałoby się zamieszkać w tak cudownym domu. Jednakże Marina – dwunastoletnia dziewczynka – marzy o normalnym domu i realnym świecie. Jak to zazwyczaj bywa, marzymy o tym, co nieosiągalne. Bohaterka spróbuje zmierzyć się ze swoim przeznaczeniem i odnaleźć w nim to, co dobre.

Marinka mieszka razem z babcią – Babą Jagą w dość nietypowym domu. Przemierzają świat wzdłuż i wszerz, ponieważ Baba jest Strażniczką. Umożliwia umarłym przejście przez Bramę. O znaczeniu powierzonych im zadań, dziewczynka przekonuje się na własnej skórze. Swoimi czynami doprowadza do zachwiania równowagi między światami. Przeznaczeniem Marinki jest bowiem objęcie stanowiska Baby, kiedy jej już zabraknie. Jednakże dziewczynka czuje, że nie jest do tego stworzona. Tęskni za światem żywych i pragnie poznać oblicza prawdziwej przyjaźni.

Poznając Benjamina dowiaduje się, że nawet wśród żywych ludzi można czuć się samotnym i odrzuconym. Zwłaszcza, kiedy tak mocno różni się od pozostałych. Za to krótka przyjaźń z Niną, umarłą dziewczynką, przynosi poważne konsekwencje. Choć początkowo wszystko pięknie się układa, to jednak zachwianie równowagi prowadzi do prawdziwej katastrofy. Od tej pory Marinka zmuszona jest poznać świat, który tak bardzo nienawidziła.

Gdy w końcu ma okazję pobyć wśród żywych, na własnej skórze przekonuje się, że dziewczynka, która mogłaby być jej przyjaciółką, tak bardzo się od niej różni i nie rozumie współczesnego świata, mimo że w nim żyje.

Dom na czterech łapach łączy w sobie 2 światy – świat żywych i świat umarłych. Choć kryje w sobie wielką Bramę, w której znajduje się straszna otchłań, potrafi być czuły i opiekuńczy.

Przykre jedynie jest to, że mimo usilnych prób nie zawsze można wszystko naprawić, a los i tak rządzi się swoimi prawami. Tak, jak to bywa w życiu. Przyjemna powieść dla młodego czytelnika o dążeniu do celu, poszukiwaniu własnej drogi i samotności. W tej książce nawet okładka wydaje się być magiczna.

lena

Łap szczęśliwe chwile. O tym, czego nauczył się Zmartwiozaur

środa, 20 maja 2020 Brak komentarzy czytania Wieczór z książką, z dziećmi kreatywnie

Zanim podejmę się jakiegokolwiek zadania, niejednokrotnie zastanawiam się, nad jego konsekwencjami. Szukam błędów, staram się je wyeliminować, zastanawiam się, co może się wydarzyć i czasami po prostu odpuszczam. Kiedy z córką przeczytałyśmy opowiadanie „Zmartwiozaur” Rachela Brighta i Chrisa Chattertona, stwierdziłam, że jest ono nie tylko dla dzieci.

Tytułowy bohater Zmartwiozaur to przesympatyczny dinozaur, który lubi zaplanować swój dzień, by wyeliminować wszelkie niespodziewane wypadki. Daje mu to poczucie kontroli nad tym, co będzie robił. Jednakże zaczyna rozmyślać i pojawiają się obawy nad tym, co nieprzewidywalne. One zaś zmieniają się w panikę, która zaczyna działać destrukcyjnie na zaplanowane wcześniej zajęcia.

Bo skoro nie wiadomo, co może się wydarzyć, po co ryzykować?

Na szczęście, przy pomocy maminych słów pełnych dobroci i mądrości, odnajduje sposób na dręczące go myśli i furkoczące w brzuchu motyle.

U kogo mieszkają takie motyle, które wbrew pozorom nie symbolizują najpiękniejszego uczucia, ale powodują panikę i zatrzymanie się w realizacji jakichkolwiek przedsięwzięć?

Strach ma wielkie oczy.

Będzie dobrze.

Łap szczęśliwe chwile.

To złote myśli, które proponuje autor naszym najmłodszym słuchaczom i nie tylko im.

Choć niejednego trapią „myśli nieciekawe”, które hamują i nie pozwalają działać, a plany zawsze mogą ulec zmianie, są rzeczy, których nie można przewidzieć, więc po co się martwić na zapas?

Wierszowana forma i piękne ilustracje uprzyjemniają czytanie młodym czytelnikom. Choć jest ona skierowana dla najmłodszych, to jednak sprawdzi się u każdego Zmartwiozaura:)

lena

Mogę być w waszej paczce? O przynależności do grupy

czwartek, 23 kwietnia 2020 Brak komentarzy czytania Wieczór z książką, z dziećmi kreatywnie

Przynależność do danej grupy jest bardzo ważna. Tym bardziej, kiedy mówimy o grupach tworzących się w szkołach czy w klasie. Wobec tego, czy mogę być w waszej paczce?

Jest to prawie niewidoczny proces izolowania co niektórych, mniej odważnych, ale za to z dużą dozą nieśmiałości. Niektórzy z nich poddadzą się na samym początku…

I gdyby był to ktoś taki, jak kaczorek…

Początkowo chce dostosować się do odpowiedniej grupy. Ubiera ogromną lwią grzywę i próbuje groźnie ryczeć, by należeć do Klubu Lwów. Jego kwaczący ryk dyskwalifikuje go na samym starcie. Niestety to, że ma skrzydła i nogi również nie pozwala mu dostać się do Klubu Węży. Nie powiodło mu się również w Klubie Słoni, gdyż nie miał wystarczająco dobrej pamięci i nie umiał trąbić…

Jednakże kaczorek nie poddaje się. Jest zdesperowany i sam tworzy najlepszą z najlepszych grup: Klub Kaczki. Mimo świadomości swoich indywidualnych i niepowtarzalnych cech, nie przyjmuje tylko podobnych do siebie. Toteż wniosek o przynależenie do klubu wypisany przez żółwia, królika czy inne zwierzątka zostaje również przyjęty. Tak powstaje najlepszy Nasz Klub.

Nieważne, czy masz wielką grzywę, umiesz syczeć lub twoją supermocą jest pamięć, która pomieści ogromne pokłady wiedzy. Każdego wyróżnia co innego i każdy może zostać twoim przyjacielem i ma prawo należeć do twojej paczki. Im wcześniej się o tym dowiesz, tym lepiej 🙂

O tym jest książeczka Johna Kelly’ego oraz Stepha Laberisa „Mogę być w waszej paczce?” przeznaczona dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym.

lena

Tworzymy w zaciszu domowym – wielkanocne prace plastyczne dla dzieci.

piątek, 27 marca 2020 Brak komentarzy czytania z dziećmi kreatywnie

Rzeczywistość nagle z nas zadrwiła i zmusiła do tego, by się zatrzymać. Czy ułatwiła dotychczasowe życie czy też utrudniła, to zdecydowanie sprawa indywidualna. Najważniejsze, żeby się dostosować i przestrzegać zasad. Staramy się odnaleźć w nowej rzeczywistości, co nie jest łatwe. Niemniej dzieci zostają w domu. Dlatego tworzymy wielkanocne prace kreatywne dla dzieci.

Pogoda sprzyja wiosennym porządkom. Kiedy, jak nie teraz można je wykonać wspólnie z dziećmi? Niech to będzie jedno z zadań w trakcie przygotowań do Wielkanocy. Święta nie można cofnąć ani odsunąć w czasie. Możemy się przygotować, zaprosić wiosnę do domu, wykurzyć śmieci i wszelkie brudy, a na koniec przystroić dom i przeżyć ten czas duchowo, dla siebie…

Powoli rozpoczęliśmy pracę nad dekoracjami. Tym razem szukamy potrzebnych rzeczy w różnych dziwnych zakamarkach pokoju oraz w najciemniejszych kątach pod łóżkiem i tworzymy w zaciszu domowym.

Wielkanocny zajączek z pastelowych pasków

Pracę rozpoczęliśmy od wycięcia pasków w pastelowych kolorach.

Ale jakże to tak? Wyjdzie z tego zajączek?

A… Wyszedł zajączek!!!

Kartka wielkanocna wyszywana haftem matematycznym

Zrobiłam tylko dziurki w kartce. Reszta to praca małych rączek, które zawsze chciały wyszywać. Kilka razy zaplątała jej się nitka, ale wszystko można szybko naprawić. Króliczek na patyku to efekt uboczny, przyjdzie jeszcze po marchewkę…

Wielkanocna matematyka

Okazuje się, że nawet matematyka ma związek z wielkanocnymi pisankami. Łączyliśmy pisanki wielkanocne, które przez przypadek się rozsypały.

A kiedy ogarnie nas błogie lenistwo, po prostu leżymy i oglądamy filmy, a naczynia w zlewie czekają do następnego dnia. Przecież nie trzeba ich od razu wycierać, nie?

lena

Historia spod podłogi, czyli dom to nie ściany, sufit…

środa, 22 stycznia 2020 Brak komentarzy czytania z dziećmi kreatywnie

„Na świecie jest bardzo dużo domów. Każdy ma podłogę, sufit oraz ściany. Na tym z grubsza polega bycie domem”. A co, jeśli coś jest jeszcze pod podłogą? Opowieść babci Cecylii tłumaczy, czym tak naprawdę jest dom.

Pod podłogą dzieje się wiele rzeczy.W norce numer 5 w domu Cecylii Kot mieszkają Kudełek wraz z Grubelkiem i nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że to 2 kłębki kurzu. Na domiar wszystkiego mieszka z nimi jeszcze niesporczak Pulpetek. To te stworki stanowią osnowę domu i jego filary. Babcia Cecylia zdaje sobie z tego sprawę dopiero, kiedy dzięki nim odnajduje „kawałek przeszłości”. Bo dom, to też wspomnienia nagromadzone przez lata, pamiątki, doświadczenia… Dla niej te kuleczki kurzu są „zrobione z drobinek czasu, który osadził się po kątach”.

Babcia jest kochana. Uwielbia swoją wnuczkę. Przygotowuje dla niej wypieki, a kiedy ta poprosi o złoty tort, babcia spełnia jej życzenie. Kiedy trzeba buszuje po internecie, by znaleźć złoty pył. W wolnych chwilach zamienia się w waleczną piratkę, przeczesując nieznane lądy między stronicami powieści. Dba o porządek, nienawidzi kurzu i pajęczyn. Czasami „przymuśnicy” zmuszają ją do różnych czynności i nie pozwalają wybrać priorytetów. Wydaje jej się, że musi i że trzeba zrobić wiele rzeczy zanim się usiądzie i opowie bajkę wnuczce. A czas mija. Dzięki dwóm kuleczkom kurzu rozumie, że czasami warto odłożyć na bok sprawy mniej istotne.

Żeby nie było nudno stworki przeżywają różne przygody. I tak też sikorka porywa Grubelka, a Kudełek dla odmiany wpada w złotą posypkę.

Nie wiem, czy wiecie, ale babcie są najlepsze na świecie. Gdyby nie one, nie byłoby tylu smakołyków na stole. Gdyby nie one, nie byłoby bajkowych snów, po godzinie pełnej opowieści, bo…

„Każdy dom ma podłogę i sufit, a także ściany. Na tym z grubsza polega bycie domem. Ale żeby to był taki prawdziwy, ciepły dom, potrzebne jest jeszcze przynajmniej jedno kochające serce. Oraz bajka, która zamieszka w jakimś kącie”.

Kochani Dziadkowie,

kochamy Was

Wasze wnuki

Seria „Czytam sobie”

„Historia spod podłogi. Serce” stanowi trzecią część cyklu opowieści o Grubelku i Kudełku z serii „Czytam sobie”.

Co prawda jest to 3 (najwyższy w tej serii) poziom nauki czytania,jednakże można bez problemu czytać wszystkie części odrębnie.

Książeczki są przystosowane do umiejętności czytania dziecka. Poziom pierwszy zaczyna się od pojedynczych, krótkich i mało skomplikowanych zdań, by poszerzać swoje umiejętności o dwuznaki, głoskę „h” i zwiększoną liczbę słów. Na ostatnim poziomie czcionka pozostaje jeszcze zwiększona, pojawiają się zdania złożone, a słownik trudnych wyrazów znajduje się na końcu książeczki.

Nie można również pominąć ilustracji, które budzą zainteresowanie wśród młodych czytelników.

lena